Alex staarde uit het raam. De voorbijtrekkende wolken voortgestuwd door de harde wind zag hij niet. Zijn hoofd vulde zich met vragen. Het leek wel alsof ze zich opstapelden tot een woest berglandschap vol met kleine paadjes slechts zichtbaar voor wie er oog voor had. Alex wandelde door het doolhof van zijn geest zonder ook maar iets op te merken. Waar hij ook liep telkens ontmoette hij weer de hamer die ritmisch de kern van al zijn vragen tikte: Waar sta ik? Wie ben ik? Wat wil ik? Waarom doe ik dit? Hoe kom ik tot antwoorden?
De klop op de deur van zijn kantoor bracht hem met een schok terug in de werkelijkheid. ‘Hum, ja’, stamelde hij. Op de automatische piloot kwam hij zijn dag door. Zijn stille wens om zijn verhaal kwijt te kunnen verdween als vanzelf naar de achtergrond.
Coaching individueel
